Heilig Land

Wandelend over de begraafplaats Heilig Land Stichting, raakte ik gefascineerd door de invloed van de seizoenen die de verscheidenheid aan vegetatie in het glooiende landschap van kleur doet verschieten. In de lente is er een spectaculair palet van paars, roze en rood te zien. Dat zet zich met de vele soorten groen door de zomer heen totdat de herfst met zijn dieprode en okergele schakeringen zijn intrede doet. Pas in de winter komt het landschap een beetje tot rust met zacht blauwe en grijze nuances en maakt het zich op voor een nieuwe cyclus van regenboogkleuren. De vier jaargetijden als metafoor voor het leven dat ontspruit in de lente en sterft in de winter. Hier op deze plek hebben leven en dood een uniek pact en zorgt hun eeuwige verbondenheid voor een perfecte balans.

De begraafplaats als een plek van contemplatie, een tijdelijke ontsnapping aan de drukte van de hectische buitenwereld. De variatie aan flora en fauna maakt gedurende het jaar van elk bezoek een spannende ontdekkingstocht. Voor de fotograaf zijn licht en schaduw bondgenoten in een nimmer aflatend spel dat het landschap continu een ander karakter geeft. Rust en ruimte versterken het gevoel dat de bezoeker zich hier op heilige grond bevindt. Op deze plek van bezinning koesteren de nabestaanden de graven van hun geliefde familieleden. Regelmatig worden de bloemen ververst die uitdrukking geven aan het grote gemis en het intense verdriet. En in de ogen van een fotograaf toont de schoonheid zich overal: in de verse, maar ook in de verwelkte bloemen.

Kijk voor een presentatie met muziek hier.